Kişisel Gelişim
Ruhunu tamir etmek ve kendini ‘düzeltmek’ için okumadığın kişisel gelişim kitabı kalmadı ve hâlâ mı ‘olamadın’?
Belki de bunun suçlusu sen değilsin. Tam hayır demeyi öğrenmiş ve “The Secret” kitabını içselleştirmişken…Şimdi ne yapman gerekiyor?
Aslında giderek nevrotikleşen bir kültürün kaygısını taşıyoruz ister istemez. Sürekli daha iyi olma gerekliliği ve hayali bir mükemmellik arayışının esintileri var.
Durumları ve insanları kontrol edemeyince, son çare olarak kendini kontrol etme isteği başlar. Zaten eksik, kusurlu ve yetersiz hissetmek bir norm gibi. Kim bize “ne olursa olsun, hep kendin ol, olduğun gibi değerlisin!” dedi ki gerçekten?
Aslında dünya üzerindeki hiçbir kitap, sana kendin olmayı öğretemeyecek. Eksik bir yanını tamamlamayacak. Seni bir üst seviyeye taşımayacak. Sen, bozuk bir eşya değilsin. Veya formata ihtiyacı olan bir bilgisayar.
Kendini düzeltmeye çalışmanın bir faydası yok aslında. Aksine, sevimsiz bir mücadele ve şiddet bu kendine.
Yenilgin zayıflığından değil. Aksine, o kadar güçlüsün ki, değişim yolunda kendi özünle girdiğin her mücadelede kaybediyorsun. Çok güçlüdür o! Bunu görüyorsun aslında.
O hayalini kurduğun ve kendi özünden daha iyi olacağını düşündüğün karakterin özelliklerini reddeder gerçek benlik. Bu hiç de düşündüğün gibi bir kayıp değildir. Kazanan yine sensin, yine kendin.
Kendine düşmanca yaklaşmaktır kendini ‘düzeltme’ isteği. Ama aslında ne sen eksiksin ne de hayalini kurduğun ve olmak istediğin kişi ‘tam’. Onda da onu ilginç yapan tek bir kusur, tek bir takıntı tek bir hüzün kırıntısı yok. Nasıl konuşur cidden bu ‘sen’? Ne sever ne sevmez? İnsanları güldürecek bir hikayesi var mıdır? Nedir onu ilginç kılan?
Bence o tek boyutlu, gri bir resim gibi. Sen ise, kusurlu ve renkli, tamamen gerçek ve dağınık, tutarsız ve sempatik eşsiz bir insansın!
Esra Kutlu Uygur
